دمپایی شیک از پاها در برابر محیط محافظت می‌کند، سطح حمایتی بین پاها و زمین فراهم می‌کند و اهمیت روانی و اجتماعی فرهنگی دارد. برخی از جمعیت‌های خاص نیز به دلیل شرایط بهداشتی که خطر افتادن یا ایجاد زخم پا را افزایش می‌دهد، نیازهای ویژه‌ای به کفش دارند، مانند افراد مبتلا به دیابت.
برای مثال، به افراد مسن‌تر در معرض خطر افتادن توصیه می‌شود که دمپایی شیک با پاشنه کم، سطح تماس کف بزرگ، تثبیت مطمئن و کفی محکم و مقاوم در برابر لغزش بپوشند.
با این حال، پوشیدن منظم کفش مطابق با آن توصیه، توسط عوامل زمینه ای و شخصی پیچیده است. ترجیحات زیبایی شناختی، اولویت های مالی، راحتی، وجود مشکلات پا همگی عوامل تأثیرگذار در تصمیم گیری کفش هستند.
برخی از این موارد ممکن است در کفش‌هایی که در داخل خانه می‌پوشند، در مقایسه با کفش‌هایی که در خارج از خانه استفاده می‌شوند، اولویت‌بندی متفاوتی داشته باشند، به‌عنوان مثال، مردم تمایل دارند کمتر برای کفش‌های داخلی خود هزینه کنند.
از آنجایی که افراد در معرض خطر بالای زخم پای دیابتی، بیشتر فعالیت های تحمل وزن خود را در داخل خانه انجام می دهند و بسیاری از زمین خوردن ها در افراد مسن در داخل خانه رخ می دهد، انتخاب کفش های داخلی، به ویژه، این پتانسیل را دارد که تأثیرات قابل توجهی بر این موارد داشته باشد.
نتایج سلامت مطالعات قبلی که به بررسی کفش‌های داخلی پوشیده شده توسط جمعیت‌های خاص در معرض خطر افتادن یا زخم پا پرداخته بود، نشان می‌دهد که کفش‌های روزانه داخلی که آنها می‌پوشند دور از حد مطلوب است.
گزارش شده است که افراد مسن و کسانی که در معرض خطر افتادن به دلیل بیماری پارکینسون یا سکته هستند معمولاً دمپایی می پوشند یا به طور کامل بدون کفش در خانه می روند.
این برای افراد مبتلا به دیابت و سابقه زخم پا مشابه است، و مهمتر از همه، کسانی که برای جلوگیری از زخم پا برای آنها کفش تجویز شده است، اغلب از پوشیدن این کفش ها در داخل خانه کوتاهی می کنند.
