مطالعات در مورد ایمنی استفاده از مایع ظرفشویی غلیظ که تا به حال منتشر شده است، تأکید ویژه ای بر ارزیابی اثرات منفی روی پوست دست ناشی از سورفکتانت های مدل، به ویژه سدیم لوریل سولفات دارد.
مشخص شده است که سورفکتانت‌ها در تعامل با لایه شاخی می‌توانند باعث تورم بافت شوند، اجزای کوچک مولکولی محلول در آب لایه شاخی را بشویید و آنزیم‌ها را غیرفعال کنند.
بر اساس مطالعات علمی در این منطقه، پیشنهاد شده است که عامل اصلی مؤثر در تأثیر منفی سورفکتانت ها بر روی پوست دست، وجود مونومرهای سورفکتانت آزاد در حمام شستشو است.
چنین مولکول هایی می توانند به راحتی با پروتئین های موجود در پوست تعامل داشته باشند و باعث تحریکات نامطلوب پوست شوند. شایع ترین اثر کاهش عملکرد مانع پوست است که منجر به خشکی بیش از حد می شود.
در نتیجه، پوست خشن می شود، در معرض ترک خوردن یا ملتهب شدن است. مطالعات مور و همکاران با این دیدگاه پذیرفته شده که طبق مدل نفوذ مونومر، تنها گونه های زیر میسلر به داخل پوست نفوذ می کنند، تناقض داشت.
آنها دریافتند که هم مونومرها و هم میسل ها می توانند به داخل اپیدرم نفوذ کنند. یکی از ابزارهای بالقوه برای جلوگیری از این اثرات نامطلوب، افزودن کوسورفکتانت ها، پروتئین های هیدرولیز شده یا پلیمرها است.
مکانیسم‌های عمل افزودنی‌ها شامل افزایش اندازه میسل یا تشکیل کمپلکس‌های مناسب است که منجر به کاهش غلظت مولکول‌های سورفکتانت آزاد در محلول می‌شود.
مطالعات انجام شده تا به امروز مایع ظرفشویی غلیظ عمدتا بر روی سیستم های سورفکتانت مدل متمرکز شده است. با این حال، اکثر فرمولاسیون های توسعه یافته و به بازار عرضه شده، مخلوطی از حدود ده ها ترکیب مختلف را نشان می دهند.
نقش مهمی در این گونه فرمولاسیون ها توسط مواد آبگریز، معمولاً به شکل عطرها یا عصاره های گیاهی ایفا می شود. موادی از این نوع تحت انحلال درون میسلی قرار می‌گیرند که منجر به افزایش اندازه دانه‌های تشکیل‌شده در این روش می‌شود.
مطالعه حاضر تلاشی است برای تعیین اینکه چگونه وجود مواد آبگریز در مایع ظرفشویی غلیظ دستی بر ایمنی کاربر تأثیر می گذارد.
