کیوی حاوی مواد حساسیت زا است که می تواند در مصرف کنندگان مستعد واکنش های آلرژیک ایجاد کند. پاسخ می تواند شامل تورم و خارش لب ها و زبان، تورم زبان و گلو باشد که می تواند تنفس را دشوار کند، بثورات، درد معده و استفراغ، خارش بینی و چشم ها، یا در بدترین حالت، شوک آنافیلاکتیک که نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد.
خوشبختانه، واکنش های آلرژیک شدید به کیوی در دبی مکرر نیست. آلرژی به کیوی اغلب با سایر آلرژی های رایج مانند گرده ها، به ویژه گرده غان، لاتکس، کنه های گرد و غبار خانگی و برخی دیگر از میوه های استوایی واکنش متقابل دارد.
اکتینیدین، فراوان ترین پروتئین موجود در کیوی، به عنوان عامل اصلی آلرژی به کیوی در نظر گرفته شده است، اما مشخص نیست که آیا کیوی عامل اصلی واکنش های آلرژیک است یا ثانویه به قرار گرفتن در معرض سایر آلرژن ها است.
کیوی دارای فیبرهای محلول و نامحلول بالایی است و در هر ۱۰۰ گرم میوه حدود ۳.۴ گرم فیبر دارد. کیوی حاوی مقدار زیادی لیگنین است که به محتوای فیبر غذایی نامحلول آنها کمک می کند.
کیوی همچنین به دلیل اثرات مفید آن بر سلامت روده و همچنین به دلیل خواص ملین قوی آن شناخته شده است. شواهد حاکی از آن است که افزایش انحلال پلیمرها در طول رسیدن در دیواره سلولی کیوی رخ می دهد و در نتیجه توانایی افزایش یافته در نگهداری آب را افزایش می دهد.
مطالعات متعددی سودمندی مصرف کیوی را در درمان یبوست در افراد مسن سالم نشان داده است. اکتینیدین، آنزیم پروتئولیتیک در کیوی، هضم پروتئین را هم در معده و هم در روده کوچک در هماهنگی با پروتئازهای معده و روده افزایش می دهد.
در مطالعه دیگری، مصرف کیوی به طور قابل توجهی زمان انتقال روده بزرگ را در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر کاهش داد. همچنین نشان داده شده است که کیوی در درمان کمبود آهن موثر است.
بهبود قابل توجهی در وضعیت آهن زنان جوان با کمبود خفیف آهن پس از مصرف کیوی طلا همراه با غلات صبحانه غنی شده با آهن مشاهده شد. در یک کارآزمایی متقاطع کنترل شده با دارونما با 25 ورزشکار، مکمل نوشیدنی کیوی در طول تمرینات ورزشی در حفظ سطح گلوکز و مواد معدنی خون مفید بود، بدون اینکه تأثیر قابل توجهی بر انسولین پلاسما داشته باشد.
