آتلیه مخصوص دربار که احتمالاً در تبریز یا سلطانیه واقع شده بود، باشکوه ترین تذهیب ها را به فرش ماشینی 12 متری تبدیل می کرد. در میان 12 نمونه باقیمانده، معروف‌ترین فرش‌های جهان هستند که هر کدام شاهکاری از طراحی فوق‌العاده، اندازه باشکوه، خلوص و عمق رنگ و کمال جزئیات هستند.
شناخته شده ترین آنها دو فرش از مسجد اردبیل در آذربایجان شرقی ایران به تاریخ 1539-1540 است. بهتر، به طرز ماهرانه ای بازسازی شده، اکنون در موزه ویکتوریا و آلبرت لندن قرار دارد. دیگری که اندازه آن کاهش یافته، در موزه هنر شهرستان لس آنجلس است.
یک سیستم بسیار غنی و پیچیده از ساقه‌ها و شکوفه‌ها، مزرعه‌ای مخملی و درخشان نیلی را می‌پوشاند که کل آن تحت سلطه یک مدالیون پیچیده است.
یکی از زیباترین قالی‌های شمال غربی ایرانی، فرش حیوانی است که نیمی از آن در کلیسای جامع کراکوف لهستان و نیمی در موزه هنرهای تزئینی پاریس است.
از نظر تاریخی مهمتر و از نظر زیبایی رقیب هر کدام، فرش بزرگ «شکار» در موزه پولدی پتزولی در میلان است که روی آن نوشته شده است: «به کوشش گیاه الدین جامی بود که این فرش معروف به چنین فرشی رسید.
کمال در سال 1521. یک مدال مایل به قرمز و طلا بر یک میدان آبی تیره، پوشیده از شبکه زاویه‌ای از ساقه‌های شکوفا، تسلط دارد، که شکارچیان به دنبال طعمه خود می‌گردند.قالی‌های متمایز به نام قالی گلدانی (به دلیل گلدان‌هایی که در طرح‌هایشان وجود دارد) عموماً متعلق به کرمان هستند.
این الگو معمولا از چندین سیستم شبکه با شکوفه ها و شاخ و برگ فراوان تشکیل شده است. بسیاری از این فرش ها به صورت تکه باقی می مانند. اما تنها 20 عدد دست نخورده باقی مانده است که بهترین آنها در موزه ویکتوریا و آلبرت است.
قالیچه ها ظاهراً صادراتی نبود، بلکه برای بارگاه و مسجد بود. بافته شده روی یک تار دوتایی جامد، سفتی تخته مانند آنها را صاف روی زمین نگه می دارد. در ایران هنوز به نام پادشاه به همین نام، فرش «شاه عباس» خوانده می شود.
سبک معمول ایرانی به طور گسترده‌ای بر فرش‌های کردستان و قفقاز و همچنین فرش‌های درباری هندی و همچنین گلدوزی‌های بخارا تأثیر گذاشته است.
