همه شکلات‌ها، حتی شکلات‌های سفید و شکلات الیت با میوه درخت کاکائو شروع می‌شوند، گیاهی استوایی و شبیه سوسیس با غلاف‌های چاق، ناهموار و بیضی شکل که مستقیماً از تنه رشد می‌کنند.
دانه‌های کاکائو دانه‌هایی هستند که در داخل غلاف رشد می‌کنند و اطراف آن را میوه‌های گوشتی و آبدار احاطه کرده‌اند که طعم آن کمی شبیه انبه است که با گلابی که لیچی را حمل می‌کند تلاقی می‌کند. پس از برداشت، لوبیاها تا یک هفته تخمیر می‌شوند تا طعم آن‌ها ایجاد شود و خشک می‌شوند.
برای تهیه شکلات، دانه‌های خشک شده بو داده می‌شوند، سپس پوسته‌های بیرونی را از نوک‌های داخلی جدا می‌کنند، که طعمی خشک، خاکی و بافتی ترد دارند و به خوبی به محصولات پخته شده اضافه می‌شوند. نوک آن تقریباً نیمی از مواد جامد کاکائو و نیمی از کره کاکائو است.
کارول مورس، صاحب شکلات آکالی در نیواورلئان، دانه های خود را مستقیماً از پرورش دهندگان کاکائو در پرو و مکزیک خریداری می کند. این دانه‌های خام به سمت سرخ‌کننده او می‌روند، که از یک اجاق جوجه‌گردان والمارت تغییر کاربری داده شده است.
کارول مورس، صاحب شکلات آکالی در نیواورلئان، دانه های خود را مستقیماً از پرورش دهندگان کاکائو در پرو و مکزیک خریداری می کند. این دانه‌های خام به سمت سرخ‌کننده‌اش می‌روند که از یک اجاق جوجه‌گردان والمارت تغییر کاربری داده شده است.
شکلات‌سازها نوک‌های آن را به شکلی در می‌آورند که به آن مشروب شکلاتی یا خمیر شکلاتی می‌گویند. این مشروب دوباره آسیاب می شود، همراه با شکر و سایر موادی که ممکن است شامل پودر شیر برای تهیه شکلات شیری، لسیتین برای صاف کردن بافت یا وانیل برای طعم دادن باشد.
گاهی اوقات کره کاکائو اضافی را با آن مخلوط می کنند تا به شکلات تیره حالت خامه ای بدهد یا طعم شکلات های بسیار تلخ و شیرین بدون شکر اضافه شود.
